Tjáningarfrelsi

Á heimasíðu HSÍ er þess getið að þjálfari í N1 deild karla hafi fengið áminningu fyrir ummæli í garð dómara.  Ummæli þessi birtust í Fréttablaðinu sl. föstudag og voru ekki á þann veg að þau væru í anda íþróttarinnar.  Þrátt fyrir að þjálfarar séu ekki ánægðir með frammistöðu dómara í einstökum leikjum þá hafa þeir önnur úrræði en að tjá sig um það við blaðamenn.  Allir þjálfarar vita að það er gott að láta líða einhvern tíma eftir leik áður en þeir fara að tjá sig og oftast á þann veg að þeir sjá eftir því þegar þeir hafa séð að sér.  Ég mæli með því að þjálfararnir beini ummælum sínum (og reiði) til dómaranefndar - þeir hafa form til að senda okkur athugasemdir.   Dómaranefnd mun hlusta á allt sem þjálfarar hafa fram að færa en hún mun ekki taka því sem sjálfsögðum hlut ef opinberlega er vegið ósæmilega að dómurum og mun beita sér fyrir því að hreyfinginn taki á þeim málum.

Það sem vakti þó einna helst athygli mína eftir þennan leik, voru misjöfn efnistök sem fjölmiðlarnir MBL og Fréttablaðið beittu.  Meðan Fréttablaðið leyfði þjálfara heimaliðsins (sem tapaði) að láta gamminn geysa þá þótti MBL sérstök ástæða að halda því á lofti hvað þjálfari aðkomuliðsins var pollrólegur allann leikinn.  MBL nefndi ekki að þjálfari heimaliðsins hefði verið óánægður með dómgæsluna, en hann hefði aftur á móti látið ófriðlega á bekknum.  Dómaranefnd var með fulltrúa upp í pöllum sem gaf dómurunum góða einkunn að öðru leyti en því að þeir leyfðu þjálfara heimaliðsins að ganga of langt í hegðun sinni á bekknum.  Dómararnir vita þetta og þeir fá bágt fyrir hjá dómaranefnd ef þeir taka ekki á þessum málum sem var einn af áherslupunktum okkar fyrir veturinn.