Áherslur dómaranefndar HSÍ fyrir veturinn

ÁHERSLUR KEPPNISTÍMABILSINS
2008-2009

Síðastliðinn vetur gaf dómaranefnd út skjal með þeim áherslum sem hún vildi að dómarar færu eftir á keppnistímabilinu.  Fyrri hluta tímabilsins voru fimm áherslur settar fram og þær síðan endurmetnar um áramót.  Um áramót kom í ljós að tvær af þeim áherslum sem settar voru fram voru í góðu lagi, þ.e. VÍTI + STIGHÆKKANDI REFSING og HRÖÐ FRUMKÖST og sama átti við í lok tímabils og verða þær því felldar út að sinni.  Einni áherslu var bætt við SAMRÆMING Í VÍTAKÖSTUM og áherslum á SKIPTIMANNASVÆÐI var breytt til að ná betri tökum á því.  Að þessu sinni verða fimm áherslur settar fram, þrjár óbreyttar frá lokum fyrra tímabils, einn lítilega lagfærð og ein ný (í þessarri röð).

1.              “ÓDÝR” FRÍKÖST

Borið hefur á því að sum pör hafa stundum verið að dæma of mörg ódýr fríköst í stað þess að leyfa leiknum að “fljóta”.  Þarna er oft hárfín lína á milli þess hvort átti að dæma fríkast eða ekki og oft er sóknarmaðurinn jafn brotlegur og varnarmaðurinn, en hann hefur verið látinn njóta vafans.  Í leikjum, þar sem mikillar hörku gætir, má búast við að til verði fleiri ódýr fríköst þar sem dómararnir reyna að ná betri stjórn með því að flauta fyrr.

2.             SÓKNARBROT

Í samanburði við alþjóðlega dómgæslu erum við að dæma of fá sóknarbrot á Íslandi og réttur varnarmanna er ekki nægilega virtur.  Dómurum hefur verið uppálagt hugleiða betur rétt varnarmanna.

3.             SKIPTIMANNASVÆÐI

Starfsmenn skulu sitja á skiptimannabekk og eingöngu einn starfsmaður má standa hverju sinni þurfi hann að sinna leikmönnum eða koma skilaboðum til sinna manna.  Leikmenn skulu sitja allann tímann og mega eingöngu standa þegar þeir eru að hita fyrir aftan bekk eða skipta við annann leikmann.  Starfsmenn og leikmenn mega hvetja sitt lið frá skiptimannasvæði, en um leið og tjáning þeirra beinist gegn dómurum eða að áhorfendum, hvort sem er í orði eða með líkamstjáningu sem sýnir að dómari sé ekki, eða hafi ekki verið að gera “rétt”, þá skulu dómarar grípa inn í og beita stighækkandi refsingu. 

4.             SAMRÆMING Í VÍTAKÖSTUM

Túlkun á upplögðu marktækifæri og beiting hagnaðarreglu þegar um upplagt marktækifæri hefur verið að ræða hefur ekki verið nógu markviss.  Þegar hagnaðarreglu er beitt þá má alls ekki beita henni þannig að leikmenn fái tvöfaldan sjéns.  Alltaf skal beita hagnaðarreglu hafi leikmaður minnsta möguleika á að láta rætast úr kasti í upplögðu marktækifæri á löglegan hátt og ef brotið er á honum samtímis þá skal dæma vítakast ef hann skorar ekki úr færinu. 

Dómarar þurfa einnig að vera nákvæmari á hvenær leikmenn eru að verjast á markteig eða utan hans og ekki skal dæma víti ef varnarmaður stendur óafvitandi á vítateigslínu nema um sé að ræða sífellda endurtekningu hjá sama leikmanni.

5.             GRIPIÐ UTAN UM SÓKNARMANN MEÐ BOLTA

Talsvert hefur borið á því að að lið verjist með því að hlaupa út úr vörninni til að grípa utan um leikmann með bolta, þegar verið er að stilla upp í kerfi, án þess að gera nokkra tilraun til þess að ná boltanum.  Sama á við þegar varnarmaður er við það að missa mann fram hjá sér að gripið sé með báðum höndum utan um leikmann til að stöðva hann.  Varnarmaður sem stendur andspænis sóknarmanni hefur hærri “tolerance” þegar hann beitir þessarri varnaraðferð, en varnarmaður sem sækir að sóknarmanni frá hlið eða aftan frá.  Mikilvægt er að dómarar beiti undantekningarlaust stighækkandi refsingum í þeim tilvikum.